Tuesday, March 27, 2012

“Assalamualaikom….wan…oo wan”. Seorang budak turun dari basikal. Bergegas naik ke atas rumah. “Wan ,jom la pi sungai, kata bila petang nak pi sungai”.

“Ya la, ya, la.. jom pi sungai”.

Dalam bas, seorang remaja terjaga, dalam bas yang agak usang, jalan kampung…memandang ke luar tingkap, kemudian tertidur semula.

“Iz tengok ni,labi-labi.”

“Waa bawak balik la wan , boleh Iz bela..”

“Ishh tak boleh, tempat dia kat sungai ni, ni rumah dia, ni tempat yang Tuhan ciptakan untuk dia.”

“Ala bawak balik la wan…Pak Ndak bela lembu takpa kat rumah tu…belambak-lambak”

“Ahai, lembu memang la utk kita bela, lepas tu kita sembelih.
“Setiap benda kat bumi ni Iz, ada tempat dia.”

“Tapi wan…”

“Dah,dah nak maghrib ni, dok la kat sungai ni lama-lama….ha nantiii…wan nak balik ni…”

“Ala wan tunggu la!!!”

Terjaga lagi,melihat ke luar tingkap. Menekan loceng. Bas berhenti di sebuah perhentian bas usang. Seorang pak cik tua menunggu dia atas motosikal. Remaja melangkah turun dari bas, menghampiri si tua.

“ Assalamualaikum wan, wan sihat?”
Waalaikumussalam, Alhamdulillah, ok lagi”

“Dah, jom, tok kamu dah tunggu kat rumah tu.” Motosikal membelah sawah, diufuk, mentari petang siap untuk pulang, diraupnya saki baki cahaya di bumi, namun ada yang tertumpah, mewarnai langit.